మా ఊరు

పచ్చని పశ్చిమ గోదావరి జిల్లాలో, భీమవరానికి దగ్గరలో ఒక ప్రశాంతమైన పల్లెటూరు మా ఊరు. ఆయ్! ఎంతయినా మా గోదావరి జిల్లాల వాళ్ళకు కూసింత మర్యాద ఎక్కువేనండి. మా ఊరికి వెళ్ళాలంటే ఎర్ర బస్సే దిక్కు. కాని ఈ మద్య సెల్ ఫొన్ ప్రభావం తో కాస్త కమ్యూనికేషన్స్ పెరిగినమాట వాస్తవమే. మా ఊరికి నాకు మధ్య విడదీయరని అనుబంధమే చాలానే ఉంది. నా మరుపు రాని, ఆహ్లదకరమైన చిలిపి బాల్యం, ఇంటర్మీడియట్ వరకు మనం వెలగబెట్టిన చదువు, ఇంకా యెన్నొ వెల కట్టలేని అనుభూతులకు సజీవ సాక్ష్యం మా ఊరు. అందుకే ఎప్పుడైనా మా ఊరు గుర్తుకు రాగానే మనస్సంతా అనంద సాగరం లొ చిందులేస్తుంది. చిన్నప్పటి ఆటలు, కాలువలొ ఈతలు, జామ కాయల దొంగతనాలు, గేదె మీద స్వారి, స్నెహితులతొ గొడవలు, నాన్న తిట్లు...... ఇలా ఒక్కటేమిటి అనేక అనుభవాలు, చిలిపి చేష్టలు, తీపి గురుతులు.
నేను కనపడని ఆ దైవానికి మొక్కుకునేది ఒక్కటే, కనీసం సంవత్సరంలొ ఒక సారైన మా ఊరు వెళ్ళి మా ఊరిని, బంధు మిత్రులందరని పలకరించే అవకాశం ఇమ్మని. ఎందుకంటే, ఈ బిజీ జీవితంలొ, ఉద్యొగమనే రాట్నంలొ పడి మనలొ చాలా మంది పుట్టిన ఊరుని, కావాల్సిన వారిని మర్చిపోతున్నారు. నేను వారిలొ ఒకడిని కాకూడదని ఒక చిన్ని అశ.